बोडक्या डोंगराच्या भरल्या कपाळावर
उभा होता एक खट्याळ आंबा
पानाची हिरवाई होती, मातीची माया होती
समोर आमराई होती, ढगांची छाया होती
आंबा आपला मस्तीत होता एकटाच गाणं म्हणत
उंचीच्या धुंदीतलं आंधळं जिणं जगत
लहानगा आंबा झाला आता मोठा
डोळे उघडले तसा पैसा झाला खोटा
आमराई कधी बहरली त्याला कळलीच नाही
चैत्र सरून गेला तरी मोहर उमललाच नाही
8 comments:
Chaan aahe....
Kitti diwasaani lihitaa aahat tumhi...!!! I was really missing ur posts....
masta lihilay! avadla :)
Welcome back!!
kavita kashi aahe te sangnar naahi..karan hi post takayla tu khup vel lavlaa..:(
I was waiting like anything..
anyway..hope life is treating you good..keep posting
Love,
Mugdha
omg.. chakk chakk tu blogvar lihilas kahi?
was soo missing u ga.. :)
hey hey,
Samvadini is back...
Nice to read u again.
keep writing...
Satish
ag tu lihlas !! wow..
kavita changli vatali, pan tu lihilyachach jast anand hota ! :D
plz lihit raha !
khupch chhan ani tumhi punha blog lihayla laglat hetr tyahun jast chhan
Hmmm finally :))))) Thanks.
Post a Comment