देवयानी (18)

अनुराग प्रकरणानंतर मला आलेलं डिप्रेशन आणि त्यानंतर मराठे काकांची ओळख, त्यांच्याकडे काम करणं, कंपनी मोठी करणं ह्याबाबत मी आधीच लिहिलेलं आहे. भारतातल्या एका नामांकित आयटी कंपनीकडून (आपण तिला विन्फो म्हणूया) आम्हाला टेक ओव्हरची ऑफर आली. आम्हाला असं मी उगाचच लिहितेय. मी जवळ जवळ स्वतःला कंपनीचा अविभाज्य भाग समजायला लागलेले होते. पण प्रत्यक्षात मात्र मी कंपनीची साधी नोकरच होते.

अशी भावना आपल्या सहकाऱ्यांमध्ये निर्माण करणं हे खरं महत्त्वाचं. मोठ्या कंपन्या मोठ्या का होतात आणि काही छोट्या कंपन्या मोठ्या कधीच का होत नाहीत ह्यामागचं कारण हेच असावं. काकांकडून मी हे सगळं शिकले. पगार फार दिला नाही त्यांनी मला, पण हा ठेवा खूप मोठा आहे. आता आठवलं म्हणून लिहिते. काका कधी काळी दिनू रणदिव्यांच्या लेक्चर्सना वगैरे जायचे, तेव्हाची त्यांची आठवण.

आपल्या एंप्लॉइज मध्ये ओनरशिप कशी निर्माण करावी ह्याचं उदाहरण. रणदिवे म्हणाले की माझा पिऊन जेव्हा माझ्याकडे रजा मागतो, तेव्हा ती रजा द्यायलाही मी खळखळ करतो. रजा देतो पण दोन-चार दिवस कमी करूनच देतो. खरंतर तो पिऊन चार दिवस कामावर आला नाही तर कंपनीचं नुकसान होणार नसतं, पण केवळ मी त्याला म्हटलं की बाबा इतके दिवस नको घेऊ रजा, तुझ्यावाचून अडतं इथे, की त्याला कंपनीत आपलं काही महत्त्व आहे हे जाणवतं. हे तो, घरी जाऊन त्याच्या बायका पोरांना सांगतो. ह्या बोस्ट करण्यात त्याला प्रचंड सॅटिस्फॅक्शन मिळतं आणि त्यांतूनच तो त्याचं काम ओन करायला लागतो.

मला स्वतःला बॉसने माझ्यावाचून अडतं असं म्हटलं तर खूप बरं वाटतं. बाकी काही झालं नाही तरी निदान तुमच्या हाताखाली काम करणाऱ्या माणसाला थोडं बरं तरी वाटेल असं केल्याने? अशा अनेक गोष्टी मी त्यांच्याकडून शिकले आणि म्हणूनच कंपनी विकायचा निर्णय झाला तेव्हा मी काकांना म्हटलं की मी पुढे त्याच्याबरोबरच काम करेन. जे काय देतील तो पगार मला चालेल.

पण जशी जशी बोलणी पुढे जायला लागली, तशा एकेक गोष्टी उकलत गेल्या आणि सरतेशेवटी काकांनी चक्क मला सांगितलं की मला विन्फोमध्ये जावंच लागेल. आमच्या छोट्याश्या कंपनीतली एक की एंप्लॉयी म्हणून मी विन्फोमध्ये काम करावं असा विन्फोचा आग्रह होता. अर्थात, काका विन्फोमध्ये न जाता बाहेर पडणार होते, त्यामुळे उरलेल्या लोकांपैकी जी लोकं क्लायंट रिलेशनशिप्स सांभाळतात ती विन्फोला हवी होती. त्या काही लोकांत मीही होते. मी काकांशी त्या दिवशी भांड भांड भांडले. अगदी मनापासून भांडले. पण त्यांनी माझं ऐकून घेतलं नाही.

पुढे वर्षभराने मात्र त्यांनी मला सांगितलं की त्यावेळी विंन्फोसारख्या मोठ्या कंपनीत जाणं माझ्या एकंदरीत करिअरच्या दृष्टीनं चांगलं होतं. स्टार्ट अप्स मध्ये काम करणं वाईट नाही पण आधी मोठ्या कंपनीत काम करणं आवश्यक आहे. मला महत्त्वाची पोस्ट मिळणार होती. अजून चांगला अनुभव मिळणार होता. म्हणून काकांनी मला चक्क विन्फोमध्ये माझ्या मनाविरुद्ध ढकलली. अजूनही काका त्यांचे विन्फोमधले जे मित्र आहेत त्यांना म्हणतात. आमच्या मुलीला सांभाळा, मुलगी गुणी आहे पण माहेरी लाडा कोडात वाढलेय. तिला सासुरवास देऊ नका.

असे आमचे काका. इतकं देऊन ठेवलंय त्यांनी की ह्या आयुष्यात तरी ते फेडू शकत नाही. एका अर्थानं अजूनही ते माझे फ़्रेंड, फिलॉसॉफर आणि गाइड आहेतच पण त्यांच्याबरोबर काम केलं तो काळ माझ्या आयुष्यातला खूप चांगला काळ होता.

असो, अखेरीस तो दिवस आला आणि मी विन्फोच्या दरवाज्यात थोडी धाकधूक, थोडा अभिमान, थोडा उत्साह आणि बराचसा दडपण घेऊन पहिल्या दिवसाच्या पहिल्या प्रवेशासाठी उभी राहिले.

- देवयानी