Friday, June 3, 2011

देवयानी (15)

कितीही म्हटलं तरी मी उच्च मध्यमवर्गीयही नव्हते. फार फार तर मध्यम मध्यमवर्गीय म्हणता येईल, आणि अचानक अशा ठिकाणी मोठाल्या पार्टीला जायचं, त्या वेळी तरी माझ्यासाठी हे फारंच कठीण काम होतं. माणूस कसा बदलत जातो पाहा. किंवा त्याहीपेक्षा गोष्टी सवयीच्या व्हायला लागतात आणि मग त्या तसल्या मोठाल्या हॉटेलात जाण्याची भीड चेपते. सुरवातीला आपण वेटरशीही अदबीनं बोलत असतो, पुढे नाही म्हटलं तरी थोडे उर्मट होतोच. मला इथे येणं परवडतं असा थोडासा माज माणसात येतो, माझ्याततरी आला.

असो, तर मला भयंकर टेन्शन आलेलं होतं. मी अनुरागच्या मित्रांना ओळखत असले तरी त्यांच्यामध्ये बसून तास दोन तास घालवायची आवड आणि धैर्यही माझ्यात बिलकूल नव्हतं. मग तिथे जाऊन करायचं काय? परत असल्या हायसो पार्टीमध्ये घालण्यासारखे कपडेही माझ्याकडे नव्हते. रात्रभर विचार करून मी सकाळी सकाळी अनुरागला फोन केला. आमच्या घरी तेव्हा फोनही नव्हता. एकतर शेजारी जाऊन फोन करायला लागत असे नाहीतर बूथवर जाऊन. शेजारच्या काकू आणि बूथवरचा आंधळा माणूस दोघेही कान देवून ऐकत राहात. पण काकूंनी ऐकून, देवी मुलांना फोन करते हे बिल्डिंगभर होण्यापेक्षा बूथवरच्या आंधळ्यानं ऐकलं तर मला चालत असे. तसाही तो आंधळा असल्याने मी कोण हे त्याच्या लक्षात येत नसावं असा विश्वास किंवा अंधविश्वास मला होता.

तर मी अनुरागला सकाळी सकाळीच फोन केला. त्याला म्हटलं की बाबा मला येणं जमणार नाही. मला बरं वाटत नाहीये. रात्रभर झोप नाही लागली आणि बरंच काही. त्याने फक्त ऐकून घेतलं. मी फोन ठेवला आणि घरी आले. कॉलेजला जायचाही मूड नव्हता. आई बाबांची घरात लगबग चाललेली होती, त्यांना कोकणात माझ्या एका मामे बहिणीच्या लग्नाला जायचं होतं. मी अभ्यासाचं कारण सांगून त्यांच्याबरोबर जायचं टाळलं होतं. आता घरी एकटीलाच दिवस काढायला लागणार होता.

आई बाबा गेले आणि मी एकटीच घरी बसले होते. साधारण सकाळची अकरा साडेअकराची वेळ असेल आणि दारावर थाप पडली. आता खरं कुणी येण्यासारखं नव्हतं, दार उघडून पाहते तर समोर अनुराग. मला एकदम धक्काच बसला. हा आता इथे कसा? त्यात माझा भयंकर म्हणजे भयंकर अवतार होता. आंघोळही झालेली नव्हती. केस अस्ताव्यस्त होते. मला एकदम कसंतरीच वाटलं.

तो म्हणाला कशी आहेस आता? मी म्हटलं बरी आहे. मला काय झालंय? आणि जीभ चावली. मी त्याला, मला बरं नाहिये ही फोनवर ठोकलेली थाप मी विसरलेच होते, पण सकाळी फोनवर त्याला वाढदिवसाचं विश करायलाही मी विसरले होते. त्याची मला अनुरागने आठवण करून दिली. आता तर मला अगदीच शरमल्यागत झालं. पण अनुरागला त्याचं काही विषेश वाईट वाटलं नव्हतंच. त्याने मला फक्त सांगितलं की आपण बाहेर जातोय आणि त्याच्यासाठी मी आत जाऊन तयार होऊन येणारे. कुठे? कशासाठी? हे प्रश्न तेव्हा अनुरागसाठी माझ्या डिक्शनरीत नव्हते.

आम्ही बाहेर पडलो. संध्याकाळपर्यंत फिरत राहिलो. जेवण, शॉपिंग सगळं केलं. त्याने मला घरी परत सोडलं. गाडीतून मी उतरण्याआधी मला तो म्हणाला की भेटू पार्टीला. मी त्याला माझे प्रॉब्लेम्स सांगितले. मला कसं जमणार नाही तिथे येणं, ते मोठमोठे लोकं, मॅनर्स मला फार ऑकवर्ड होईल वगैरे वगैरे. माझं सगळं त्यानं ऐकून घेतलं आणि मग मला म्हणाला बरं, पार्टी कॅन्सल. गाडीच्या काचा बंद होत्या म्हणून मी काय म्हणून किंचाळले ते बाहेर ऐकू गेलं नाही. नाहीतर रस्त्यावरची लोकं काय झालं म्हणून गाडीकडे आली असती.

माझा एकंदर आवेश पाहून अनुराग फक्त हासत होता. मी चक्रावून त्याच्याकडे पाहातंच राहिले. शेवटी तोच बोलायला लागला, म्हणाला तूला मी ओळखत नाही का देवी? तुला तिथे तशा पार्टीजमध्ये नाही यायला आवडणार हे मला माहिती नाहिये का? मग मी कशाला तुला इन्व्हाइट करीन तिथे? मी फक्त तुझी गंमत केली. आणि अगदी धीर करून आलीही असतीस तरी आपण दोघंच गेलो असतो की तिथे जेवायला. फिरत्या रेस्टॉरंटमध्ये मजा आली असती तुझ्यासोबत. तू सकाळी म्हणालीस की मला बरं नाहिये तेव्हाच मी ओळखलं तुझं काय बिनसलंय ते. आणि जोरजोरात हसला.

छान. म्हणजे मी काल अख्खी रात्र जागून काढली ती उगाच. एक सेकंद मला त्याचा खूप राग आला, पण दुसऱ्याच क्षणी असं एकदम छान वाटलं. असे मूड स्विंग्ज कसे होतात, हे शब्दात पकडणं कठीण आहे, त्यासाठी बाईच असावं लागतं. हे सगळं, माझ्याबद्दलचं त्याला कसं कळलं? मी पार्टीला येणार नाही वगैरे? आणि म्हणून हा माणूस अख्खा दिवस, त्याचा स्वतःचा दिवस माझ्यासोबत घालवतो? त्याचे घरचे, त्याची मित्रमंडळी ह्यांना सोडून सकाळी अकरा ते संध्याकाळी सहा माझ्यासाठी खर्च करतो. अशा मुलीसाठी की जी टेंशनमध्ये त्याला फोनवर विश करायलाही विसरली. हे असे विचार जेव्हा मनात येतात तेव्हा मनाला आणि शरीराला काय वाटतं ते अचूक शब्दात पकडणार तरी कसं?

त्याला मी फक्त थँक यू म्हणू शकले. आता मला गाडीतून उतरून घरी जायचं होतं, पण मी तशीच तंद्री लागल्यासारखी तिथे बसून राहिले.

- देवयानी

4 comments:

Anonymous said...

danywad lagech aiklybadel...
tc
sakhi

Feelings.... said...

chhan lihilay! waiting for next post !

Reshma Apte said...

next part eagerly waiting for that ,.....

Anonymous said...

devayani, please lavkar pudhache bhag taakshil ka? chhan lihile aahe..

- ashwini