एक आवर्तन पूर्ण करून मी पुन्हा जिथून सुरवात केली तिथेच पोहोचले. ही आयुष्याची फार मोठी गंमत आहे. आपण पळत राहतो, पण दिशा ठरवायचा हक्क आपल्याला नसतो. माझं नशीब असं होतं आणि अजूनही आहे, की ते मला गोल गोल फिरवत राहतं. मी आकांताने धावायचा प्रयत्न करते, पण राहून राहून त्याच त्याच ठिकाणी पोचत राहते. ऑफिस असो नाहीतर घर. काहीतरी वेगळं करायला जावं आणि त्या वेगळ्या कशावर तरी जिवापाड जीव लावावा तर नशिबाचा फेरा असा की मी पुन्हा त्याच वळणावर उभी.
बाबा गेल्यावर आईमध्ये मात्र खूप फरक पडला. ती माझ्याशी खूप चांगलं वागायला लागली. मीही तिच्याबरोबर आधीपेक्षा खूपंच कंफर्टेबल होते. माणूस हा एक नंबरचा पॉलिटिकल प्राणी आहे. अगदी आपल्या रक्ताच्या नातेवाईकांशीसुद्धा तो कळत नकळत राजकारण करत असतो. हेतूत नसेलही पण आपोआप तसं घडत जातं. बाबांच्यापाठी मी घरातला कर्ता पुरुष झाले. माझ्याशी वाकड्यात जाणं आईला कठीण होतं. मध्ये मध्ये ती माझ्या लग्नाचा विषय काढायची. पण पूर्वीसारखा अट्टहास आणि आदळ आपट नव्हती. ह्याचं एकमेव कारण म्हणजे माझं असणं ही तिची गरज झालेली होती. तिचं असणं ही माझी गरज होती का? मला नाही म्हणायचा मोह होतोय, पण खूप जास्त विचार केला तर त्या क्षणी ती माझ्या खूप दूर असूनही सर्वात जवळची होती. बाकी सर्वांना कोण ना कोण होतं. श्रेयाला तिचा नवरा होता, प्रीतमला त्याची फॅमिली होती. मला कुणीच नव्हतं आणि आईलाही. त्यामुळे मी आणि आई अशी एकदम हायली अनलाइकली अलायन्स झाली.
बऱ्याचदा कॉर्पोरेट विश्व रुथलेस, इमोशनलेस वाटतं. पण खरं सांगायचं तर तेच नियम लावून आणि मोडून आपण आपली आयुष्यही जगत असतो. तिथे पैसा मिळवणं हे एकमेव साध्य असतं, आपल्या आयुष्यात कदाचित स्टॅबिलिटी, सेक्स, प्रेम, ममता, बिलाँगिंग ह्याचा ट्रेड ऑफ आपण करीत असतो. काहीतरी घेत असतो, त्या बदल्यात काहीतरी देत असतो. आणि कदाचित आपल्यालाच गिल्टी फिलिंग येऊ नये म्हणून त्याला गोंडस नावं देत असतो. आई वडिलांना दैवत मानतो, बायकोला लक्ष्मी मानतो आणि त्यांची पूजा बांधतो.
असो माझे हे विचार मला स्वतःलाच कधी कधी खूप रुक्ष आणि कोरडे वाटतात. पण कदाचित माझ्या आयुष्यात काही दिल्याशिवाय मला काही मिळालेलं नाही म्हणूनही असेल. कदाचित ह्या जगात खरोखरच एकमेकांवर कोणत्याही अपेक्षेशिवाय प्रेम करणारे असतील. पण मग असं असेल तर नवऱ्याचे दुसऱ्या बाईशी संबंध आहेत हे लक्षात आल्यावर बायकोला राग का यावा? आपण सोडून आपल्या नवऱ्याने दुसऱ्या कुणावरही प्रेम करू नये ही अपेक्षाच नाही का? आणि ही अपेक्षा नवऱ्याने पूर्ण करावी ह्यासाठी आपण त्याच्या अपेक्षा पूर्ण करत राहणं हा ट्रेड ऑफ नाही का?
ही डीबेट कंटिन्यू करण्यात काही अर्थ नाही. कारण मी इथे मायनॉरिटी मध्ये असेन ह्यात वादच नाही.
तर असे हे ट्रेड ऑफ्स शोधत शोधत माझं आयुष्य चाललेलं होतं. आईमुळे घरी गेल्यावर जेवण काय बनवायचं, रविवारी घर साफ करायला वेळ कुठून काढायचा, हे जे एकटी राहताना प्रश्न पडले असते ते पडणं बंद झालं. स्वतःला अधिकाधिक वेळ देता यायला लागला. गेले काही दिवस धावपळ दगदग ह्याच्यामुळे व्यायामाकडे पूर्ण दुर्लक्ष झालेलं होतं. आत नियमितपणे मी ऑफिसच्या जीममध्ये जायला लागले. फिटनेस वाढला की मला स्वतःबद्दल एक कॉंफिडन्स येतो. मला वाटतं सर्व बायकांचं असंच असतं. आपण एक शतांश टक्क्याने जरी चांगल्या दिसायला लागलो तर मनाला उभारी येते. माझंही तसंच झालं.
पुन्हा एकदा आयुष्यात रिकामपण यायला लागणार असं वाटत असतानाच एक मस्त गोष्ट घडली. फायनली विंफोनं मला बिझनेस डेव्हलपमेंट मध्ये घेतलं. अर्थात त्यासाठी फक्त आणि फक्त प्रीतमच कारणीभूत होता. त्यानेच वरती पाठपुरावा केला होता माझ्यासाठी. डिलिव्हरीमधून सुटल्याने मला अतिशय बरं वाटलं. दिवस दिवस कॉम्प्युटरच्या समोर बसून काढणं फारच त्रासदायक होतं. ते सुटणार होतं. इंटरनॅशनल बिझनेस, त्यासोबत येणार हाय फ्लाइंग लाईफ, फिरणं, मोठमोठ्या एक्झेक्युटिव्हजच्या समोर प्रेसेंटशन्स देताना येणार ऍड्रेनलीन रश, कोणत्याही लीगल किंवा इल्लीगल ड्रगने येऊ शकत नाही अशी यशस्वी सेलनंतर येणारी झिंग, आणि त्याचबरोबर फेल्युअरने येणारं जगबुडी झाल्यासारखं डिप्रेशन.
सेलिंग इज इनडीड अ रोलर कोस्टर ऍड आय वॉज लाइक अ किड डाइंग टू गेट इन.
- देवयानी
7 comments:
haa bhaag chhhaan utaralaay. keep it up.
Fidaa
far chan - sagale aadhiche parts pan mast aahet :) waiting for next part please
as i said in my earlier comment i have started respecting ur honesty n stared adoring u :)
keep writing and waiting for next part ......
as i said in my earlier comment i have started respecting ur honesty n stared adoring u :)
keep writing and waiting for next part ......
>>>माणूस हा एक नंबरचा पॉलिटिकल प्राणी आहे.
So Damn True! Keep Writing!
wow!
Post a Comment